Czesław Woźnicki
Jeśli miałabym opisać Anioła, wyobraziłabym sobie mojego Tatę. Przecudownego, niesamowicie dobrego człowieka. Nie pamiętam dnia bym się na niego gniewała. Był obrazem stoickiego spokoju i niesamowitej wytrwałości. Nie miał łatwego życia mimo to nigdy się nie skarżył. Pracował za dwóch a nawet i za trzech. Wpadał tylko na chwilę do domu by wypić herbatę, strasznie mocną aż całe dno jego szklanki było od fusów. Siadał w kuchni i patrzył na obraz za oknem. I palił. Gdybym wiedziała że to go zabije, wyjmowałabym mu siłą papierosy z ust... Nie da się opisać w kilku słowach bliskiej Ci osoby... Obrazy jak migawki przelatują mi przez głowę. I są to tylko miłe wspomnienia, nie mam żadnych złych z Nim związanych. Ale to są moje osobiste wspomnienia, które chcę zachować tylko dla siebie. Nie zdążyłam się pożegnać i nie zdążyłam powiedzieć jak bardzo kocham ale wiem że On to wie. Czuję czasem Jego obecność. W trudnych chwilach wskazuje mi prostą drogę a w chwilach zwątpienia, daje siłę. Jestem wdzięczna Bogu że mogłam być... że jestem Twoją córką Tato.
V.
