To nasze os­tatnie pożeg­na­nie
obiet­ni­ca
już nig­dy nie zra­nię...
bez­powrot­nie nasze ser­ce łamie się na pół
i ka­załeś mi pat­rzeć...
chciałam od­wrócić wzrok 
uciec 
jak naj­da­lej
pat­rzę
na nasze ser­ce łamiące się na pół
upa­dek 
w cichy mrok
co po­wie­dzieć w czas
który, niemożli­wy do cof­nięcia, stoi te­raz 
nieu­chron­nie
niepo­ważnie wręcz - stoi.
co po­wie­dzieć To­bie
gdy tak bar­dzo nie wiem cze­go chcę
o pus­tej głowie
i suchych oczach
od­chodzę
z moją częścią nasze­go ser­ca
złama­nego na pół
spójrz
idę do­nikąd
spójrz
jes­tem tym, kim nie chciałam nig­dy być