Stanisław Sorokopas zmarł 21 sierpnia 2006 roku w Lubinie. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Lubinie.

Stanisław Sorokopas urodził się na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej. W okresie międzywojennym aktywnie działał w Związku Strzeleckim. Po zajęciu przez Rosjan 17.09.1939 r. Kresów Wschodnich siłą wcielony do Armii Czerwonej. W jej szeregach walczy przeciwko Niemcom.10.10.1941. ciężko ranny pod Smoleńskiem. Następnie  trafia do batalionu budowlanego w Niżnym Tagile na Uralu gdzie pracuje ponad ludzkie siły. Tzw. strojbaty to nic innego jak ciężkie obozy pracy. Od śmierci ratuje go wiadomość o powstaniu polskiej 1 Dywizji Piechoty im. T.Kościuszki w Sielcach nad Oką. 25.05.1943. wstępuje w jej szeregi. Walczy na całym jej szlaku bojowym - od Lenino do Berlina. Najpierw jako działonowy, później dowódca plutonu ogniowego a następnie  - szef 6 baterii 2 dywizjonu 1 Pułku Artylerii Lekkiej. Działania wojenne przeciwko Niemcom kończy w stopniu starszego ogniomistrza. W 1946 roku zawiera związek małżeński z Salomeą Kordys. Mają czworo dzieci : trzy córki (Teresa, Maria,Wanda) i jednego syna (Zbigniewa), czworo wnucząt (Beata,Rafał,Artur,Agnieszka), dwoje prawnuków (Olivier,Fabian). Po wojnie w l. 1955-1979 Stanisław Sorokopas był zawiadowcą stacji kolejowej  Lubin Górniczy. Przyszło Mu kierować dość sporym węzłem kolejowym w czasach kiedy podstawowym środkiem transportu była kolej a w okolicach Lubina odkryto miedź. Swoją pracą współtworzył podstawy obecnej potęgi Zagłębia Miedziowego. Był dumny ze swojej służby dla kraju. Wielokrotnie  Go odznaczano m.in. trzykrotnie medalem "Zasłużonym na Polu Chwały " (m.in. za Bitwę pod Lenino), Krzyżem "Bitwy pod Lenino", medalami "Za Warszawę", "Za Odrę,Nysę,Bałtyk", "Za Berlin", Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, złotym Krzyżem Zasługi, odznaką "Przodujący Kolejarz", odznaką: Budowniczy Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego, Zasłużony dla Ziemi Lubińskiej, Zasłużony dla Województwa Legnickiego, Zasłużony dla Dolnego Śląska. Na emeryturze aktywnie działa w organizacji kombatanckiej. Często uczestniczy w spotkaniach z młodzieżą. Zajmuje się też swoim hobby - pszczelarstwem. W 1990 roku - w uznaniu dla Jego wojennych zasług - zostaje mianowany podporucznikiem Wojska Polskiego a w 1995 roku  wyróżniony odznaką Weterana Walk o Niepodległość.

Swoim życiem, pracą zawodową i  działalnością społeczną zapewnił sobie szacunek i pamięć potomnych.

Cześć Jego Pamięci !

Syn Zbigniew

pułkownik Wojska Polskiego